ពេលវេលាសង្កេតធ្វើតេស៍្តដ៏ល្អបំផុតគឺ៖

ពេលវេលាសង្កេតធ្វើតេស៍្តដ៏ល្អបំផុតគឺ៖

​ចាប់ពីម៉ោង 07:30 នាទីព្រឹកដល់ 10:00នាទីព្រឹក

​ចាប់ពីម៉ោង 15:30 នាទីរសៀលដល់ 18:00នាទីយប់

យើងអាចធ្វើតេស្តមួយទៀតគឺក្រោយពេលមេឃភ្លៀង (ពេលវេលាចាប់ពីម៉ោង06:00នាទីព្រឹកដល់18:00ល្ងាច)

បញ្ជាក់៖ ពេលធ្វើតេស្តសំឡេងម្ដងៗប្រើរយះពេល 20នាទីទៅ 30នាទី (ការធ្វើតេស្តនោះមិនអោយធ្វើតេស្តញឹកញាប់ពេកទេ)។ក្នុងអំឡុងពេលនេះគឺជាពេលវេលាដែលបក្សីចេញចូលផ្ទះរកចំណីអាហារហើយសម្រាក។ ប្រសិនបើមានបក្សីពេលដែលយើងធ្វើតេស្តឃើញថាមានបក្សីច្រើនមកលេងមានរយះពេលល្បឿនលឿនវាមានន័យថាតំបន់នោះគឺ ជាកន្លែងដែលបក្សីរស់នៅច្រើន។ រចនាសម្ព័ននៃ ផ្ទះសត្វត្រចៀកកាំទាំងមូលគឺមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងលំនៅដ្ឋានរបស់មនុស្សដែរលើកលែងតែប្រព័ន្ធផ្ទះមួយចំនួន គឺមានខ្យល់និងភាពងងឹតនៅខាងក្នុងមានធ្នឹមតូចមួយនៅក្រោមប្លង់សម្រាប់បក្សីចូលនិងចេញមានជួររន្ធតូចៗនៃប្រហោងនៅលើជញ្ជាំងព័ទ្ធជុំវិញសម្រាប់ខ្យល់ចេញចូល។ បន្ទាប់ពីផ្ទះត្រចៀកកាំត្រូវបានសាងសង់រួចយើងសាកល្បងសំឡេងត្រាប់តាមរបស់បក្សីនៅច្រកចូលនិងចេញរបស់វាដោយព្យាយាមអោយ បក្សីចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់យើងដើម្បីរស់នៅនិងធ្វើសំបុក។

ទិសដៅ៖ ការអភិរក្សនឹងចិញ្ចឹមសត្វត្រចៀកកាំ ទិសដៅវាសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការធ្វើអាគារផ្ទះសត្វត្រចៀកកាំសម្រាប់បញ្ជាក់ប្រាប់ទិសដៅដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការសាងសង់ផ្ទះសត្វត្រចៀកកាំ។ ត្រួតពិនិត្យមើលទិសដៅខ្យល់,ត្រួតពិនិត្យមើលពន្លឺព្រះអាទិត្យ, ត្រួតពិនិត្យមើលបរិស្ថានជុំវិញទីតាំងកន្លែងសាងសង់ផ្ទះសត្វត្រចៀកកាំ។ សង្កេតមើលការហោះហើររបស់បក្សីថាតើបក្សីនោះវាចូលចិត្តហោះហើរបត់ឆ្វេង ​ឬហោះហើរបត់ស្ដាំបើយើងដឹងការហោះហើរជាក់លាក់ពិតប្រាកដនោះយើងងាយស្រួលក្នុងការបើករន្ធច្រកចេញ/ចូល។ អងចងចាំរបស់សត្វត្រចៀកកាំ(GBS)ដោយមានការចោតសួរជាច្រើនទៅលើបញ្ហាផ្ទះត្រចៀកកាំមានភាពងងឹតតើសត្វត្រចៀកកាំវាចូលក្នុងផ្ទះដោយរបៀបណា?

ការសិក្សា៖ ផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តបានបញ្ជាក់ថា៖ ដោយសារសត្វត្រចៀកកាំទាំងនេះរស់នៅក្នុងរូងភ្នំងងឹតពួកវាត្រូវអ្នកស្រាវជ្រាវបញ្ជាក់ថាពីព្រោះភ្នែករបស់ពួកវាមិនអនុញ្ញាតឱ្យពួកវាមើលឃើញនៅក្នុងទីងងឹតទេ ប៉ុន្តែពួកវាមានសំឡេងល្អក្នុងការបញ្ជាសំឡេងការសិក្សាអំពីសត្វត្រចៀកកាំប្រើសំឡេងដើម្បីកំណត់គោលដៅវិធីរបស់ពួកវាប្រើគឺការបាញ់សំឡេងតែមួយដង ៗដែលស្តាប់មើលទៅដូចជាដុំថ្មពីរកំពុងបុកគ្នា រំញ័រនៃការប៉ះចំជញ្ជាំងបន្ទាប់ផ្ទះត្រចៀកកាំ ជញ្ចាំងរូងភ្នំឬ ជញ្ជាំងជម្រកហើយរំញ័រនេះត្រូវបានទាញយកមកវិញដោយត្រចៀករបស់វា ពេលវេលាដែលរំញ័រវិលត្រឡប់មកវាវិញឬការផ្លាស់ប្តូរភាពញឹកញាប់នៃការរំញ័រ (ដោយសារតែរូបរាងនិងរចនាសម្ព័ន្ធខុសគ្នានៃអ្វីដែលនៅពីមុខពួកវា) ជួយឱ្យពួកវាបង្កើតរូបភាពជុំវិញនិងអ្វីដែលនៅខាងមុខនៃពួកវាដឹងទិសដៅយ៉ាងច្បាស់លាស់។ ពួកវាប្រើការសិក្សាដើម្បីស្វែងរកជុំវិញវេនកំណត់ទីតាំងជញ្ជាំងឬសំបុករបស់ពួកវាប៉ុន្តែពួកវាមិនអាចរកឃើញវត្ថុតូចៗដូចជាសត្វល្អិតហោះហើរនៅក្នុងផ្ទះត្រចៀកកាំទេ។ នៅពេលសត្វបង្កើតរលកសំឡេងរលកនោះរំកិលឆ្លងកាត់ខ្យល់ហើយលោតចេញពីវត្ថុណាមួយដែលវាឆ្លងកាត់។ របៀបដែលរលកសំឡេងលោតចេញពីវត្ថុផ្សេងៗទៀតអាចប្រាប់វាពីកន្លែងដែលវាត្រូវការដើម្បីទៅឬកន្លែងដែលវានៅសំរាប់ធ្វើសំបុក។ ក្នុងករណីសត្វត្រចៀកកាំអាចទទួលបានព័ត៌មានដោយផ្អែកលើរលកសំឡេងដែលលឺមុនគេហើយវាអាចបញ្ចោញរលកសំឡេងឱ្យបានញឹកញាប់នៅពេលដែលវាចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់វា។ ការសិក្សាផ្នែកអេកូឡូស៊ីក៏ត្រូវបានគេសិក្សានៅក្នុងផ្សោតផងដែរ។ ផ្សោតប្រើសរីរាង្គមួយនៅលើក្បាលរបស់ពួកវាដែលពោរពេញទៅដោយញៀនដើម្បីផ្តោតអារម្មណ៍ចាប់យករលកសំឡេងចេញ។ សរីរាង្គនេះត្រូវបានគេហៅថាញៀនរបស់សត្វដែលចាំទទួលបានរលកសំឡេងត្រឡប់មកវិញ។

បញ្ជាក់៖ សំឡងរបស់វាចេញតាមគោលស្លាបទាំងសង់ខាងរបស់វា។ ម្យ៉ាងទៀតសត្វត្រចៀកកាំមានក្លិនពិសេសសម្រាប់បញ្ជាក់សម្គាល់ខ្លួនរបស់វានីមួយៗ ក្លិននោះហើយដែលជាត្រីវិស័យសម្រាប់បញ្ជាក់ទិសដៅកន្លែងរស់នៅរបស់សត្វត្រចៀកកាំ (សត្វមួយមានក្លិនមួយ ក្លិនខុសៗគ្នាទាំងអស់។